MCP: Protokół Kontekstu Modelu
MCP standaryzuje bezpieczny dostęp LLM do zewnętrznych danych, narzędzi i wtyczek, umożliwiając elastyczną, zaawansowaną integrację AI i interoperacyjność.
Definicja
Model Context Protocol (MCP) to otwarty standard interfejsu, który umożliwia dużym modelom językowym (LLM) bezpieczny i spójny dostęp do zewnętrznych źródeł danych, narzędzi oraz dodatkowych funkcjonalności. MCP ustanawia standaryzowaną warstwę komunikacji pomiędzy aplikacjami AI a różnymi dostawcami kontekstu, pełniąc rolę „USB-C” dla systemów sztucznej inteligencji.
Kluczowe komponenty
Architektura
MCP opiera się na architekturze klient-serwer:
- Hosty MCP: Aplikacje, w których użytkownicy lub systemy AI dokonują interakcji (np. Claude Desktop, wtyczki IDE)
- Klienci MCP: Komponenty w aplikacjach-hostach, które obsługują komunikację z serwerami
- Serwery MCP: Lekkie programy udostępniające określone funkcjonalności (dostęp do plików, połączenia z bazami danych, dostęp do API) poprzez standaryzowany interfejs MCP
- Źródła danych: Lokalne lub zdalne repozytoria informacji, do których serwery MCP mogą bezpiecznie uzyskać dostęp
Podstawowe prymitywy
MCP definiuje trzy fundamentalne prymitywy, które stanowią podstawę protokołu:
1. Zasoby
Zasoby reprezentują dane i treści, które serwery MCP udostępniają dużym modelom językowym.
- Charakterystyka: Kontrolowane przez aplikację, identyfikowane za pomocą unikalnych URI
- Typy danych: Tekst (w kodowaniu UTF-8) lub binarne (w kodowaniu Base64)
- Metody odkrywania: Bezpośrednie listowanie lub szablony umożliwiające dynamiczne żądania zasobów
- Operacje: Odczyt treści, odbieranie aktualizacji
Przykład użycia: Serwer MCP udostępniający plik logów jako zasób o URI file:///logs/app.log
2. Prompt’y
Prompt’y to zdefiniowane wcześniej szablony lub przepływy pracy, które serwery oferują w celu prowadzenia interakcji z LLM.
- Charakterystyka: Uruchamiane przez użytkownika, często jako komendy typu „slash”
- Struktura: Unikalna nazwa, opis, opcjonalne argumenty
- Możliwości: Przyjmowanie argumentów personalizujących, uwzględnianie kontekstu zasobów, definiowanie wieloetapowych interakcji
- Operacje: Odkrywanie przez listowanie, wykonanie na żądanie
Przykład użycia: Prompt generatora wiadomości do commitów git, przyjmujący zmiany w kodzie jako wejście
3. Narzędzia
Narzędzia udostępniają funkcje wykonawcze, które LLM mogą wywoływać (zazwyczaj za zgodą użytkownika) w celu wykonania akcji.
- Charakterystyka: Kontrolowane przez model, wymagają dobrze zdefiniowanych schematów wejścia
- Adnotacje: Zawierają wskazówki o zachowaniu (tylko do odczytu, destrukcyjne, idempotentne, open-world)
- Funkcje bezpieczeństwa: Walidacja wejścia, kontrola dostępu, czytelne ostrzeżenia dla użytkownika
- Operacje: Odkrywanie przez listowanie, wykonanie przez wywołanie z parametrami
Przykład użycia: Narzędzie kalkulatora wykonujące działania matematyczne na wejściu dostarczonym przez model
Znaczenie i korzyści
Dla programistów
- Standaryzowana integracja: Możliwość łączenia aplikacji AI z różnorodnymi źródłami danych bez konieczności pisania dedykowanego kodu dla każdego z nich
- Najlepsze praktyki bezpieczeństwa: Wbudowane wytyczne dotyczące bezpiecznego udostępniania wrażliwych informacji
- Uproszczona architektura: Jasny podział pomiędzy modele AI a ich źródła kontekstu
Dla użytkowników i organizacji
- Elastyczność: Łatwiejsze przełączanie się pomiędzy różnymi dostawcami LLM lub aplikacjami-hostami
- Interoperacyjność: Ograniczenie uzależnienia od jednego dostawcy dzięki standaryzowanym interfejsom
- Rozszerzone możliwości: Systemy AI zyskują dostęp do bardziej zróżnicowanych informacji i funkcjonalności
Przykłady wdrożenia
Serwer zasobów plikowych
// Serwer udostępniający pojedynczy plik logów jako zasób
const server = new Server({ /* config */ }, { capabilities: { resources: {} } });
// Listowanie dostępnych zasobów
server.setRequestHandler(ListResourcesRequestSchema, async () => {
return {
resources: [
{
uri: "file:///logs/app.log",
name: "Logi aplikacji",
mimeType: "text/plain"
}
]
};
});
// Udostępnianie zawartości zasobu
server.setRequestHandler(ReadResourceRequestSchema, async (request) => {
if (request.params.uri === "file:///logs/app.log") {
const logContents = await readLogFile();
return {
contents: [{
uri: request.params.uri,
mimeType: "text/plain",
text: logContents
}]
};
}
throw new Error("Zasób nie znaleziony");
});
Serwer narzędzi kalkulatora
const server = new Server({ /* config */ }, { capabilities: { tools: {} } });
// Listowanie dostępnych narzędzi
server.setRequestHandler(ListToolsRequestSchema, async () => {
return {
tools: [{
name: "calculate_sum",
description: "Dodaj do siebie dwie liczby",
inputSchema: {
type: "object",
properties: {
a: { type: "number", description: "Pierwsza liczba" },
b: { type: "number", description: "Druga liczba" }
},
required: ["a", "b"]
},
annotations: {
title: "Oblicz sumę",
readOnlyHint: true,
openWorldHint: false
}
}]
};
});
// Obsługa wykonania narzędzia
server.setRequestHandler(CallToolRequestSchema, async (request) => {
if (request.params.name === "calculate_sum") {
try {
const { a, b } = request.params.arguments;
if (typeof a !== 'number' || typeof b !== 'number') {
throw new Error("Nieprawidłowe dane wejściowe: 'a' i 'b' muszą być liczbami.");
}
const sum = a + b;
return {
content: [{ type: "text", text: String(sum) }]
};
} catch (error: any) {
return {
isError: true,
content: [{ type: "text", text: `Błąd podczas obliczania sumy: ${error.message}` }]
};
}
}
throw new Error("Narzędzie nie znalezione");
});
Powiązane pojęcia
- Wywoływanie funkcji przez LLM: Model Context Protocol zapewnia standaryzowane podejście do koncepcji wywoływania funkcji przez LLM
- Agenci AI: MCP oferuje ustrukturyzowany sposób dostępu agentowych systemów AI do narzędzi i informacji
- Wtyczki AI: Podobnie jak rozszerzenia przeglądarki, serwery MCP można traktować jako „wtyczki” rozszerzające możliwości AI
Kierunki rozwoju
- Integracja AI w przedsiębiorstwie: Łączenie korporacyjnych baz wiedzy, narzędzi i przepływów pracy
- AI multimodalna: Standaryzacja dostępu do różnorodnych typów danych, nie tylko tekstu
- Współpracujące systemy AI: Umożliwienie współpracy asystentów AI dzięki wspólnym protokołom
Najczęściej zadawane pytania
- Czym jest Model Context Protocol (MCP)?
MCP to otwarty standard interfejsu, który pozwala LLM-om na bezpieczny i spójny dostęp do zewnętrznych źródeł danych, narzędzi i funkcjonalności, tworząc ustandaryzowaną warstwę komunikacji pomiędzy aplikacjami AI a dostawcami kontekstu.
- Jakie są kluczowe komponenty MCP?
MCP składa się z hostów, klientów, serwerów i źródeł danych. Wykorzystuje podstawowe prymitywy – zasoby, prompt’y i narzędzia – aby umożliwić elastyczne i bezpieczne interakcje pomiędzy LLM a systemami zewnętrznymi.
- Jakie korzyści MCP zapewnia programistom i organizacjom?
MCP upraszcza integrację AI, zwiększa bezpieczeństwo, ogranicza uzależnienie od jednego dostawcy i umożliwia łatwy dostęp do różnorodnych informacji i narzędzi zarówno programistom, jak i organizacjom.
- Jak MCP jest wdrażany w rzeczywistych aplikacjach?
MCP może być wdrożony poprzez serwery udostępniające zasoby lub narzędzia (np. dostęp do plików logów, narzędzia kalkulatora) poprzez ustandaryzowany interfejs, upraszczając połączenia z modelami AI.
- Jak MCP odnosi się do wywołań funkcji LLM i wtyczek AI?
MCP standaryzuje proces wywoływania przez LLM zewnętrznych funkcji lub narzędzi, podobnie jak wtyczki rozszerzają możliwości przeglądarek lub oprogramowania.
Wypróbuj FlowHunt i zbuduj własne rozwiązania AI
Zacznij budować zaawansowane systemy AI dzięki standaryzowanym integracjom, bezpiecznemu dostępowi do danych i elastycznemu połączeniu narzędzi z FlowHunt.